Traduzione e rielaborazione in dialetto di un testo, di autore anonimo, trovato in rete
Ma sa ricordi che a Nedàl gh’era ‘n frèc che ‘l gelavå i òs. Gh’era la néf, i véder cun i stèli da giàs
e i candelòt sutå i tèc. Gh’era ‘l camii, la stuå semper ‘mpiså cun sü i castegni a brüstülìi.
La letérinå scundidå sutå ‘l piàt, cun cen prumèsi che i duràvå ménu d’un dì.
La puesia ‘mparadå a memoriå l’era ‘na scuså per ‘ndàa a truàa i parènt,
ciapàa cinch ghèj, e ‘na stecåa da turrùn da mèt sutå i dènc.
A Santa Lusiå viå per i fòs a catà la tèpå per fàa ‘l presepicun la capànå e i gròti da lègn,
‘l spècc per fà ‘l làach cun den i òchi e i anedròt, i statueti da gès e i casèti da cartùn.
L’albero l’érå di siur, e di póoch credènt ma l’érå alégher, i tacàvå su da tutt:
caramèli, nùus e sacareli, bumbùn, fìi d’argent e campanèli.
‘L dì da Nedàl tucc a meså primå e po’ ‘ntùrnu ‘l tàul: ‘l salàm, ‘l giambùn e la pansètå
ravioi ‘n broot, ‘l capùn e la mustardå, ‘l panetùn cun l’aquå da pom.
Spetàum la néf, ma s’erum cuntènt ancå cun la nebiå che la scundiå ‘l campanìl.
